Ik was gezakt voor wiskunde, zo ook mijn vriend en klasgenoot. Na een herexamen geslaagd en dus op banenjacht. De rederijen verdeeld: de één Amsterdam, de ander Rotterdam. Overal nul op rekest, behalve bij de Koninklijke Rotterdamsche Lloyd. Mijn vriend kwam op een M-Lloyd schip en ik op de Wonosobo, beiden als ll-Wtk (leerling-werktuigkundige).
Hollandia, Nieuw – Guinea
We lagen er al een paar dagen op ree te stinken, toen besloten werd om een proefvaart te maken met de bakboord (?) sloep. Eerst een stukje roeien en daarna terugzeilen naar onze hoofdwoonboot. Tevens een goede oefening voor de ll-Wtk (meestal Iwan de totaal overbodige genoemd). Kon hij in de toekomst misschien het verschil tussen bakboord en stuurboord onthouden, leerde hij tevens roeien en zeilen.
De operatie was echter geen succes. Roeien kon ik reeds, was een verrassing voor de bemanning. Dat met bakboord en stuurboord, is in zoverre gelukt dat ik inmiddels weet dat het ene de linkerkant en de andere de rechterkant van een schip is (welke kant rood en welke groen is, weet ik nog steeds niet en dat wil ik ook zo houden.). Van zeilen had ik toen geen verstand en heb ik nog steeds niet, maar dat was ook niet nodig.
Onze derde Stuurman, wat ik destijds begrepen heb, een fervent zeiler en eigenaar van een zeilboot, leidde deze operatie. Na een tijdje geroeid te hebben, was het tijd om de zeilen (?) op te tuigen. Dit gaf echter wat problemen, zowel technisch als communicatief. De Stuurman en ik waren de enige twee Nederlanders en de rest was Chinees, waarvan er één gebrekkig Engels sprak. Bij het optuigen van het tuig, of hoe dat ook genoemd wordt, ontbraken er enkele belangrijke dingen. Er waren twee ronde palen in de sloep aanwezig, in plaats van drie en twee zeilen. Ook bleek dat er een aantal benodigde touwen (onze Stuurman gaf ze een andere naam), ontbraken. Ik begreep dat de ontbrekende paal de mast was en die twee andere stukken rondhout, gieken (?) waren. Echter, dankzij de inventiviteit van onze Chinese medewerkers werd uiteindelijk toch een zeil gehesen. Het geheel zag eruit als een moderne Vikingboot. Onze Stuurman was het niet helemaal eens met de configuratie, maar je moet tenslotte roeien met de riemen die je hebt. Helaas was de stroom te sterk en de wind te zwak om de sloep terug te doen keren naar onze tijdelijke woonboot. Iets wat uiteindelijk met roeiondersteuning toch gelukt is.
Ik hoop dat de lezer dezes, begrijpt, dat ik, na dit debacle, nooit meer geïnteresseerd ben geweest in een zeil als voortstuwing van een drijvend voorwerp. Het was echter wel een leuke ervaring.
Willeboord Verhulst
Oud Lloyd-Werktuigkundige