Het is 1956 en we lagen met het ms Wonogiri in de havenplaats Djibouti te Ethiopië. Na een hele dag laden en lossen vertrokken wij ca 23.00 uur naar zee.
Wij hadden de dagwacht en rond 6 uur was ik Roerganger, een prachtige morgenstond meldde zich aan en ik stond, mede door de rust en het prachtige uitzicht achter het roer te genieten. De Wonoschepen waren uitzonderlijke fijne stuurschepen, zodoende leerde je staande, met een oog dicht te slapen, terwijl af en toe de verklikker van het Sperrykompas tikte en daarmee om een kleine roercorrectie vroeg. De schemer begon zachtjes in daglicht over te gaan en zo ging het ook met mijn geest. Toen ik iets bij ruim 2 zag bewegen, dacht ik nog dat ik stond te hallucineren. Nog maar niks zeggen, dacht ik, eerst zeker weten en inderdaad, wat later bleek dit een lange Somalische neger te zijn, die ik in het donker natuurlijk niet had kunnen zien! Hij liep naar de stuurboords verschansing, staarde een poosje overboord, liep vervolgens naar de bakboords verschansing en en deed daar hetzelfde. De 2e Stuurman gewaarschuwd, die kon ook zijn ogen niet geloven!
Kapitein Botje was inmiddels ook op de brug gekomen en de scheepsraad werd bij elkaar geroepen. Het punt nu was hoe we deze ongenode passagier konden grijpen, dat viel niet mee, als je namelijk in zijn buurt kwam vluchtte hij weg over het hele schip. Met wat water en brood kregen we hem op zijn gemak en toen hij uiteindelijke naar ons toekwam, bleek de taal een probleem. Nou kan een zeeman wel aardig uit de voeten met steenkool-gebarentaal, want uiteindelijk kun je daarmee de wereld rond. Met horten en stoten kwam zijn verhaal er uit: In Djibouti was hij, in een stapel stuwhout dat onder de bak lag opgeslagen lag, gaan slapen. Tijdens het vertrek was hij niet wakker geworden, of was dit misschien het begin van de beruchte ‘asielzoekersmethode’? De Somaliër werd door ons van kleding, schoenen en pet voorzien en eenmaal door ons aangekleed liep hij als een opperhoofd aan dek en liet, na een onderzoek in de scheepsapotheek, nog een lekker Hollands harinkje naar binnen glijden!
Van hoog tot laag hadden we er schik in en hij is in totaal 14 dagen aan boord gebleven. Ik weet niet meer precies in welke haven hij met de scheepsagent mee aan wal is gegaan, het huilen stond hem en ons nader dan het lachen ……..
Helaas hebben wij nooit meer iets van hem gehoord …….ondanks dat toch een aparte belevenis!!
Oud Lloyd-Matroos, Arie Smit – Zevenbergen,
Oud Lloyd-Matroos,
Arie is overleden op 10 october 2014