Ik ging een lange reis maken en werd voor ca. 10 maanden (.!.) uitgezonden. Vliegen naar de PG (Perzische Golf). De “Utrecht” voer in de zgn. PG – Westkust USA lijn. Je maakte zo’n reis 1½ keer en na 11 maanden werd je afgelost op de Westkust USA om naar huis terug te vliegen.(Vancouver).
Mooie reis de PG, India en Pakistan waren wat minder, maar daarna kwam je in Malakka, Singapore, Thailand, Phillipijnen, dan oversteek Pacific naar Los Angelos, San Francisco, Seattle, Vancouver terug via Hongkong etc. naar de PG. Nog in Basrah (Irak) geweest op de Shat al Arab, de samenloop van de Tigris en de Eufraat. Je kan het je nu niet meer voorstellen….. Het schip had een (Hongkong) Chinese bemanning. De Kapitein, HWTK, Officieren, Hofmeester en Kok waren NL.
Een bar gebouwd!
Voor de Officieren aan boord van de KRL schepen had men toentertijd een rooksalon, tja zo heette dat toen zo, waar men voor de maaltijd en of daarna kon roken en via een belsysteem een drankje kon bestellen. Het waren troosteloze ruimten met wat tafels en stoelen en een boekenrekje. Lang verhaal kort; ook toen begon men al te bezuinigen en de hoeveelheid civiele dienst personeel aan te passen. Afgelopen om vermoeide Officieren van drank te voorzien. Men vond het van rederij een prima idee dat men een eigen bar ging bouwen om daar na werktijd een drankje te nuttigen. Geld om een koelkast en andere spullen te kopen werd ter beschikking gesteld. De ongezellige rooksalons (.!.) voor Officieren hadden hun tijd gehad, dus werd besloten dat hok eens onderhanden te nemen. We waren best trots op het resultaat van onze noeste arbeid in spaarzame vrije tijd. Alles werd zelf gemaakt verlaagd plafond, bar, verlichtingsarmaturen, lichtpaneel met het Provinciewapen van Utrecht (glas-in-lood).
Bar ss Utrecht
“5 Azen ”;
Gebruikelijk was het om tijdens bartijd een “knobbeltje” te spelen om iemand een rondje bier te laten betalen. Met de bekende dobbelstenen en bekers werd gebluft en doorgegeven. Indien de volgende speler jouw voorstel (bijv. 3 heren) ongezien aannam dan was je door. Indien hij het niet aannam, dan was het laten zien, indien OK kreeg hij een strafpunt, indien niet OK kreeg jezelf een strafpunt. Degene die 5 strafpunten had, moest een rondje betalen! De echte ‘dobbelaar’ kent het spelletje wel! Nu wil het geval dat ikzelf daar toen nog niet zo goed in thuis was. Eerlijkheidshalve hielp men mij ook weleens met het spel om het uit te leggen/verklaren. Het is anders ook zo ‘sneu’ als die nieuweling er iedere keer weer instinkt.
Als je begon gooide je als eerste open zonder de bekers! Daarna ging het echte bluffen pas beginnen. De aas was ‘blind’ en mocht je voor iedere “heer, vrouw, boer, tien en of negen” inzetten. Na enkele keren het spelletje gespeeld te hebben, dacht ik wel, dat ik het spelletje begreep! Welnu op 12 maart 1968 gooide ik in 1 keer 5 azen!
“De bar was te klein en het dak ging eraf!”
Het bier begon onophoudelijk te stromen. Ik was er beduusd van en begreep toen de commotie eigenlijk niet! Wat heb ik gedaan! Wat later snapte ik het! Het is heel bijzonder om in 1 gooi bijv. 5 negens of 5 vrouwen te gooien. Dat komt (bijna) nooit voor! Tja,.. en dan nu nog wel 5 azen, het hoogst haalbare!
Men vond dat dit feit moest worden vereeuwigd op een herinneringsschildje + naamplaatje met mijn naam en datum. Indien tijdens die reis nog iemand dit zou gooien zou ook zijn naam hierop vermeld worden. Het is nooit meer gebeurd en we hebben toch 11 maanden gedobbeld.
De 4e WTK heeft het schildje gemaakt! Na lang zoeken vond hij een mooie plank. De plank was echter afkomstig van de bedverbreding van het bed van de 2e WTK. Mocht zijn echtgenote een reis meevaren, dan kon zijn bed omgebouwd worden als 2-persoons bed. De 4e had een stuk van die plank gezaagd en het restant bij het stuwhout gegooid. De volgende reis kwam de nieuwe 2e WTK met echtgenote aan boord en heeft intensief naar die plank gezocht. Wij hielden echter onze mond! Nooit gezien die plank, waar zou die zijn?!
Natuurlijk is het schildje na mijn 11 maanden reis naar huis meegenomen. Als ‘stille getuige’ hangt het nu in ‘mijn vaartijdmuseum’(zie foto bar ss. Utrecht rechts het schildje).
Gerard Roll, oud Lloyd-WTK te Heeze (NB)