“Jullie gaan zondag toch die kant op, kunnen jullie nog een schroefje voor Rotterdam meenemen?” Met dit frivole verzoek aan het vervoersbedrijf Van Ruiten uit Bergschenhoek dacht de Brabantse LIPS-fabriek te Drunen een efficiënte en goedkope oplossing gevonden te hebben voor het vervoer naar de afbouwkade te Rotterdam van één van de door haar bedrijf gefabriceerde reserveschroeven voor de Willem Ruys.
Waar men even niet aan gedacht had, was de voor dit soort bijzondere transporten benodigde vergunning aan te vragen en een verkenning van de voorgenomen route was ook geen overbodige luxe geweest. Doordat de Moerdijkbrug na de opgelopen oorlogsschade nog niet was gerenoveerd, was het te risicovol de reserveschroef over deze brug te vervoeren.
Op zondag 19 oktober 1947 vertrekt het transport uit Drunen. Aanvankelijk verloopt alles naar wens, totdat Zevenbergen wordt bereikt ………………… Via de Hazeldonkse Zandweg komt het transport het dorp Zevenbergen in. De Stationsweg wordt gevolgd en met een lichte knik rijdt men vol goede moed en niets vermoedend de Dijkstraat in. De Zevenbergers stromen toe, want er valt eindelijk weer eens wat in hun dorp te beleven.
Bij de Bailybrug over de Noordhaven lijkt het wel of de bevrijders wederom worden binnengehaald en onder gejuich en nog zonder problemen rijdt het transport verder de Dijkstraat in.
Maar dan komt er al snel een eind aan de pret, de scheepsschroef komt in een soort fuik terecht ……….
…….. schraapt tegen een muur en raakt vervolgens tegen een winkelpand bekneld. Dan blijkt de enige oplossing het weghakken van een stuk muur te zijn.
Nu zou elke huiseigenaar daartegen fel gaan protesteren, zoniet in Zevenbergen. Integendeel zelfs, de eigenaar van het in de bevrijdingsdagen beschadigde winkelpand zag dit als dé kans om alsnog een bouwvergunning te krijgen, een vergunning die hem tot op dat moment om onduidelijke redenen nog steeds was geweigerd. ”Hé jongens! ……… duw het zaakje er maar doorheen hoor!” riep de winkeleigenaar vol enthousiasme. De Van Ruiten-transportboys lieten zich dit geen twee keer zeggen en sloegen met hamer en beitel subiet een brede sleuf in de muur. Het verhaal gaat dat de winkeleigenaar nog steeds op een vergunning zit te wachten!
De Rijkspolitie zag met lede ogen aan hoe het transport zich in de Dijkstraat had klemgereden. Een Rijkspolitiebeamte in functie voorzag nog meer van soortgelijke problemen en aangezien er helemaal geen vergunning voor dit bijzondere transport was verleend, heeft hij het verdere vervoer belet (zie onderstaande verklaring van de betreffende adjudant).
Terug ging het transport over de Bailybrug en werd het “zaakje”, in afwachting van de dingen die zouden gaan komen, geparkeerd op het Marktplein. Daar trok de reserveschroef van de Willem Ruys, tot misnoegen van de Politie, veel bekijks. De aandacht werd getrokken door de Nederlandse pers met als gevolg dat heel Nederland via de dagbladen op deze soap kon worden getrakteerd. Dit alles overigens tot groot genoegen van de PR-afdeling van de Rotterdamsche Lloyd die het hele gebeuren als geweldige publiciteit zag voor de rederij en natuurlijk ook voor haar nieuwe schip.
Na veel “getouwtrek” met de plaatselijke en landelijke overheid en bemoeienis van het Ministerie van Waterstaat werd na drie weken Marktplein-Zevenbergen een vergunning verleend en werd de inmiddels meest bekende scheepsschroef ter wereld naar het haventje bij Moerdijk gebracht alwaar het met een binnenvaartschip naar Rotterdam zou worden vervoerd. Onder het motto: “Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen” is het transport van de tweede reserveschroef aanmerkelijk soepeler verlopen.
Op de Willem Ruys werd met de plaatsing van de reserveschroeven op de dubbele bodem een “stabiele” plek gevonden. Uit de foto hieronder blijkt dat men nadien het met deze reserveschroeven toch hogerop had gezocht, namelijk bij een van de schoorstenen. Of dat een kwestie van stabiliteit of ruimtewinst was, is ons niet bekend.
De Willem Ruys krijgt een nieuwe “Lips” schroef, foto Biem Lap – 1949
Twee matrozen op de reserve schroef naast de achterste schoorsteen, foto Arie Smit – 1955
Met dank aan de nu (2007), 93-jarige Willem Ruys-fan en toenmalig “vrije” journalist/fotograaf, de heer Meulblok. Hij heeft de foto’s van het spraakmakende vervoer en de verklaring van de Rijkspolitie (tegen een vergoeding) ter beschikking gesteld aan oud KRL-collega Arie Smit uit Zevenbergen.
Arie Smit, oud Lloyd-Matroos
Zevenbergen: mei 2007
Overleden: 10 oktober 2014